آموزش سبز کردن سبزه عید
گویا نخستین کسی که نامی از این سفره برده، «قاآنی»، شاعر عصر قاجار بوده است.«کمالالملک»، نقاش نامآور عصر قاجار تابلویی با عنوان «هفتسین» خلق کرد که در این اثر همه اجزای سفره هفتسین به جز تنگ ماهی به تصویر کشیده شدهاست. اما نخستین کسی که بر نام و نشان سفرۀ هفتسین درنگ کرده، شادروان «صادق هدایت» در کتاب نیرنگستانبوده و در سراسر پیشینۀ ایران، هیچ نامی از هفت سین در میان نیامده است. بنابراین بیش از یکی دو سدهای نیست که این نام بر سر زبان ایرانیان(و باز نه همۀ ایشان) افتاده است. این سفره که پیش از آغاز سال یا پس از چهارشنبۀ سوری انداخته میشود و تا سیزدهم نوروز برپاست، با ۷ چیز که نامشان با سین آغاز میشود، آراسته میشود؛ سیب، سرکه، سکه، سنجاق، سبزه، سنجد و سماق یا سمنو، سبزی، سنگک و سپند. چنینبه نظرمیرسد که این آیین در هیچ جای این مرز و بوم، پیشینهای ندارد و نامی از آن برده نشدهاست. در هیچ یک از یادداشتهایی که دانشمندان و نویسندگان ایران از جشن نوروز شاهان و دهقانان گزارش کردهاند تا روزگار قاجار، نمیتوان نشانی از هفتسین در سفرههای نوروزی یافت. خوشبختانه در بسیاری از گزارشهای دور و نزدیک، به همۀ ریزهکاریهای سفرۀ نوروزی یا خوان نوروزی پرداخته شده ولی هیچگاه نامی از هفتسین نبوده است.پارهای از چیزهایی که نامشان با «سین» آغاز میشود و بر این سفره می گذارند نیز هیچ بار نمادشناسی ندارند؛ همچون سنجاق که به راستی نمایندۀ چیزی فراتر از خود نیستند. نکته جالبتر اینجاست که برخی از واژگان مورد توجه در این سفره فارسی، ترکی و عربی هستند.