اینجا یعنی قدم زدن تو بهشت…
آدمهای ساده را دوست دارم …
آدمهای بی غل و غشی …
که تو را فقط برای هر آنچه که هستی…
دوست دارند یا ندارند،…
اصلا بگذار دوستت نداشته باشند …
اما خودِ واقعیشان باشند….
حتی از دور تماشایشان کن …
ولذت ببر که چقدر زیبا دلت را میبرند… خستهام…
خستهام از صورتکهای بیروحی …
که به رویت …
هزاران لبخند دلنشین میزنند …
اما زمان نبودنت …
ماسکی دیگر بر صورتشان میزنند …
و همهچیز را فراموش میکنند…