داستان پا گذاشتن انسان بر روی ماه
آپولو ۱۱ (به انگلیسی: Apollo 11) مأموریتی از مأموریتهای برنامه فضایی آپولو است که منجر به گام نهادن نخستین انسان بر روی کره ماه شد. در طی این مأموریت که توسط اداره کل ملی هوانوردی و فضای ایالات متحده آمریکا (ناسا) سازماندهی شده بود نیل آرمسترانگ و باز آلدرین در ۲۰ ژوئیه ۱۹۶۹، ساعت ۲۰:۱۸ جهانی بر کره ماه فرود آمدند. حدود ۶ ساعت بعد، آرمسترانگ در ۲۱ ژوئیه ساعت ۲:۵۶ جهانی بر ماه گام نهاد. فضانورد سوم این مأموریت مایکل کالینز، به تنهایی در مدار ماه باقیماند تا ۱۵ ساعت دیگر دو فضانورد دیگر به او ملحق شدند. پس از ۸ روز زندگی در فضای بیرونی، هر سه فضانورد به زمین بازگشتند.
این فضاپیما از مرکز فضایی کندی واقع در جزیره مریت، فلوریدا در ۱۶ ژوئیه ۱۹۶۹ به سمت کره ماه پرتاب شد. این مأموریت پنجمین مأموریت حامل انسان برنامه آپولو بود. آپولو ۱۱ از سه بخش تشکیل میشد: بخش اول گردونهٔ فرماندهی کلمبیا که با سه فضانورد بر زمین فرود آمد. گردونهٔ سرویس که شامل نیروی محرک، برق، اکسیژن، و آب میشد. گردونهٔ ماهنشین عقاب که همراه آرمسترانگ و آلدرین بر ماه فرود آمد. آپولو ۱۱ جلوی موشک ساترن ۵ نصب شده بود و پس از گریز از گرانش زمین به همراه فضانوردان از موشک جدا شد و سه روز برای ورود به مدار ماه در راه بود. پس از ورود به مدار ماه، آرمسترانگ و آلدرین به ماهنشین جابجا شدند و در دریای آسایش ماه فرود آمدند. آنها در مجموع حدود ۲ ساعت بر ماه پیادهروی کردند. آنها پس از بلندشدن از کره ماه به گردونه فرماندهی که کالینز در آن قرار داشت پیوستند و ماهنشین را در فضا رها کردند. سرانجام آپولو ۱۱ در ۲۴ ژوئیه به زمین بازگشت و در اقیانوس آرام فرود آمدند.
تصویر پایین آمدن آرمسترانگ از فضاپیما و گام نهادن او بر ماه، به صورت زنده در تلویزیونهای سراسر جهان پخش شد. آرمسترانگ پس از گام نهادن در ماه جملهای بسیار معروف به زبان میآورد: «این گامی کوچک برای یک انسان و جهشی بزرگ برای بشریت است.»آپولو ۱۱ آرمان ملی رئیسجمهور ایالات متحده آمریکا در سال ۱۹۶۱، جان اف. کندی را برآورده کرد.